- wyrosły
- [виросли]
adjвирослий
Słownik polsko-ukraiński. 2014.
wyrosły
Look at other dictionaries:
wyrosnąć — + rzad. wyróść dk Vc, wyrosnąćrosnę, wyrosnąćrośniesz, wyrosnąćrośnij, wyrosnąćrósł, wyrosnąćrosła, wyrosnąćrośli, wyrosnąćrósłszy wyrastać ndk I, wyrosnąćam, wyrosnąćasz, wyrosnąćają, wyrosnąćaj, wyrosnąćał 1. «o roślinach: rosnąc z ziarna… … Słownik języka polskiego
wyrastać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wyrastaćam, wyrastaća, wyrastaćają {{/stl 8}}– wyrosnąć, wyróść {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVb c, wyrastaćnę, wyrastaćnie, wyrastaćnij, wyrastaćnął || wyrastaćrósł, wyrastaćrosła, wyrastaćrośli {{/stl 8}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dadaizm — m IV, D. u, Ms. dadaizmzmie, blm «awangardowy ruch literacko artystyczny (w okresie od 1916 1923 r.) wyrosły na podłożu buntu przeciw wojnie i współczesnej cywilizacji mieszczańskiej, będący nihilistyczną negacją wszelkich tradycji i norm… … Słownik języka polskiego
dziczka — ż III, CMs. dziczkaczce; lm D. dziczkaczek «młode drzewo owocowe lub ozdobne wyrosłe z nasienia, używane do szczepienia odmian szlachetnych; także dziki pęd wyrosły z nie uszlachetnionej podkładki lub nie szczepione dzikie drzewo owocowe» … Słownik języka polskiego
dzik — m III, DB. a, N. dzikkiem; lm M. i, D. ów 1. «Sus scrofa, zwierzę z rodziny świń, o wydłużonej głowie zakończonej ryjem uzbrojonym w kły, o sierści szczeciniastej, brunatnoszarej; żyje w stadach, w Polsce pospolity, ceniony w łowiectwie ze… … Słownik języka polskiego
jakoby — 1. «wyraz łączący z członem nadrzędnym zdanie, będące jego rozwinięciem (dopełnieniem), lecz nadający mu odcień nierzeczywistości, niepewności, nieprawdopodobieństwa» Mówiono, jakoby zamierzał wyjechać z kraju. 2. «partykuła wyrażająca… … Słownik języka polskiego
młodociany — młodocianyni 1. «bardzo młody, niedorosły; niepełnoletni, małoletni, nieletni» Młodociana córka. Młodociane towarzystwo. Młodociani czytelnicy. 2. «pochodzący z okresu wczesnej młodości; charakterystyczny dla tego okresu, przypominający go»… … Słownik języka polskiego
młody — młodzi, młodydszy 1. «o człowieku: mający te lata swego życia, które oddzielają okres dzieciństwa od wieku dojrzałego; o zwierzęciu: niedawno urodzony, niedługo żyjący; niestary» Młoda kobieta. Młody mężczyzna. Młodzi ludzie. Młody ptak. Młode… … Słownik języka polskiego
młodzieńczy — 1. «właściwy młodzieńcowi, charakterystyczny dla niego; pochodzący z okresu czyjejś młodości» Młodzieńcza beztroska. Młodzieńcze iluzje. Młodzieńczy entuzjazm, poryw, zapał. Lata młodzieńcze. Miłość młodzieńcza. Utwory młodzieńcze poety. Do… … Słownik języka polskiego
nowy — nowywi, nowywszy 1. «nie zniszczony, niedawno zrobiony, nabyty; świeżo powstały, świeżo założony» Nowy kapelusz. Nowe rękawiczki, ubranie. Nowy samochód. Nowe meble. Nowe domy, osiedla. Rzecz całkiem nowa, prawie nowa, zupełnie nowa. Wszystko… … Słownik języka polskiego
posiać — dk Xb, posiaćsieję, posiaćsiejesz, posiaćsiej, posiaćsiał, posiaćsiali a. posiaćsieli, posiaćsiany 1. «rzucić nasiona roślin w glebę w tym celu, aby z nich wyrosły rośliny, aby wydały plon; zasiać» Posiać zboże. Posiać marchew, pietruszkę, buraki … Słownik języka polskiego
